Steeds weer zijn de dingen daar,
onvoorzien van commentaar.
Dit voeg ik er snel aan toe,
zo snel dat ik niet eens weet hoe.
Ik wil dit er weer af gaan halen
maar moet daarvoor de prijs betalen
te missen wat zich toont intussen:
misschien zijn het wel duizend kussen!
Dan doe ik een stap naar achter
en alles wordt direct al zachter.
Ik merk dan dat het commentaar
ook een ding is, enkel daar.
Het gaat gewoon zijn eigen gang
voordat ik ernaar verlang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten