Ik zie iemand op de rug
en heur haar staat als een kap
op de schouders als ik kuch
en zij zich omdraait: knap!
Dan draait zij zich weer terug,
niet gediend van deze grap
en sta ik eenzaam zonder brug,
al is de afstand maar een stap.
Maar ik ontbeer de aanblik
van haar wonderschoon gelaat.
Als ik haar nu eens aantik,
wordt zij dan misschien mijn maat?
Het enige dat tikt is tijd.
Haar voorkant rust, mijn lust ten spijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten