Ik loop daag'lijks heen en weer,
sta vroeg op en zijg weer neer
bij het vallen van de nacht,
gehoorzaam aan de zwaartekracht.
Dit geldt ook voor alle dingen
die voortdurend om me staan.
Maar de blikken die ze vingen
zijn wellicht mooier dan de maan.
Ik zal die zelf nooit kunnen zien
want in de spiegel zijn ze glas
en vertekend bovendien
want alles is daar waterpas.
Zo blijven zij voor mij verborgen,
zonder oppas, zonder zorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten