een navertelling.
Sam lag op een nacht te draaien,
lag nooit op de goede zij.
Saar wilde hem wel aaien
maar dat maakte hem niet blij.
"Wat is er toch, mijn lieve man?"
vroeg zij toen eind'lijk vrij,
"zal ik je helpen als ik kan?"
"Ach Saar, je bent te goed voor mij",
was het antwoord van haar Sam,
"maar ik heb een schuld bij Moos
en dat duurt nu al een poos.
Morgen is't de laatste dag
maar geen lading dekt mijn vlag.
Ik heb alles goed geteld
en wat blijkt?: er is geen geld!"
"Wacht maar Sam, ik weet het al",
zei toen Saar en opende het raam
want het was toen het geval
dat Moos zijn huis aan d'overkant had staan.
"Moos, hij heeft het niet!",
zo klonk het door de nacht
waarop Saar Sam nog zachtjes ried:
"Slaap rustig maar en zacht,
nu is het Moos die niet meer lacht."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten