Er is alleen maar wat er is,
dat is een waarheid als een koe.
Dat ik mij daaromtrent vergis
is verbijst'rend af en toe.
Ik geloof in and're moog'lijkheden
en verdwijn zo uit het heden,
verdrink in't kielzog van illusie
en vergeet dan wat ik nu zie.
Langzamerhand ebt nu de ruzie:
De ergste klippen zijn vermeden.
en neergehaald de laatste zuilen.
Ik kan mij nergens meer verschuilen.
Of ik nu lachen moet of huilen,
wat ik beleef kan ik niet ruilen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten