Eenmaal kwam je bij mij wonen.
Ik wou jou gastvrijheid tonen,
deed daarvoor ook wel mijn best,
maar mijn daad bestond uit mest.
Op het oog zo elegant,
viel ik weldra door de mand.
In mij smeulde er een brand,
ook al was dat heel genant.
Want ik ging mijn tronie tonen,
gaf jou grond om mij te honen
en nog bleef je mij verschonen.
Daarvoor wil ik je belonen
ofschoon 't is, tegelijkertijd,
vol van zelfgenoegzaamheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten