Ik heb steeds aan jou gedacht
toen ik wachtte, dag en nacht,
om een glimp van jou te zien
of een glimlach zelfs, misschien,
stond voortdurend op de loer
als een springveer in velours,
heb daarmee mijn hemd bevlekt
in plaats van een kind verwekt
en mijn slaafsheid was volstrekt.
Zo verloor ik jouw respect
maar misschien is die onnodig
en volkomen overbodig
als ik jou tot éénzijn nodig
waarin je genot ontdekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten