Als ik mij nu maar verzoen
met het feit dat ik hier zit
hoef ik verder niets te doen
want is er alleen maar dit.
Met wat zich daarop ontvouwt
raak ik langzaamaan vertrouwd.
Omdat ik het ruimte gun
word ik vriend, door dik en dun,
met mijn zorgen en problemen,
breng ze onder in systemen.
Bij hun komen en hun gaan
sla ik acht op hun bestaan
maar zie ook een theepot staan,
tamelijk onaangedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten