Als ik acht sla op mijn dromen
komt er telkens een voorbij
die al eerder is gekomen
en die laat me maar niet vrij.
Dit heeft veel weg van obsessie
en zodra ik maar een mes zie
heb ik neiging om te snijden
om depressie te vermijden.
Maar dan trap ik er juist in:
mijn gedroom heeft geen begin
en al evenmin een einde.
Ik laat liever al dit zijnde
met gelijkmoedigheid passeren,
ook al is het duizend keren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten