Ik word bronstig en ik bruis
telkens als ik zie een kruis
waarin ik geluk bevroed
en dus steeds volgaarne wroet.
Het voelt fijn en altijd goed
wanneer ik die plek begroet.
Maar er is een ander kruis
en dat is volkomen kuis,
rood gekleurd door stromen bloed.
Daar te zijn vereist veel moed.
Als het vleesgeworden woord
wordt een lijf daaraan doorboord.
Reikt ook zover mijn verlangen
om daaraan te willen hangen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten