Ontvangst.

Ik durf niet alleen te zijn
maar dat brengt een ander pijn.

Als ik zelf de moed niet heb
om mijn eenzaamheid te dragen
zijn mijn zorgzaamheden nep
en een vorm van klagen.

Daarom moet ik het toch wagen
om, zonder een uitlaatklep,
elk verlies te laten dagen,
juist als ik geen vluchtweg heb.

Anders zou ik door mijn angst
anderen slechts angst aanjagen.
Nu bereid ik haar ontvangst
en wil naar haar gronden vragen.