Ik doe net alsof ik zweef
terwijl ik verholen kleef
en ik slinks mijzelf verweef
in de hulp die ik je geef
maar jij voelt dat haarfijn aan,
laat mij niet naar binnen gaan
in jouw hemels paradijs,
ook al zing ik als een sijs.
Telkens filter jij mij uit,
zelfs bij mijn geringst geluid,
en jij laat mij eenzaam staan
in ´t gezelschap van de maan.
Ik kan weer naar huis toe gaan,
biggelende als een traan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten