Nu ben ik niet meer abuis,
weet: het heden is mijn huis
en dat heeft geen fundament
omdat het geen oorsprong kent.
Dit heb ik te lang miskend.
Nu raak ik eraan gewend
en ik gooi de trossen los
van de toekomst en 't verleden.
Niet meer dwaal ik in het bos
van zoveel onzekerheden.
En ik rust nu zonder strijd
in een diepe eeuwigheid,
ook van wachten gans bevrijd
want daartoe ontbreekt de tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten