Mijn verwarring blijkt wel groot
bij de aanblik van de dood.
Alles wat voor mij bestaat
is voorbij dan en vergaat.
En dat niet alleen voor mij:
heel de wereld gaat voorbij.
Waarom maak ik mij dan druk,
steeds op zoek naar wat geluk
dat toch nooit heel lang kan duren
en verdwijnt op eigen uren?
Omdat de dood soms met zijn geuren
mijn ervaring niet kan kleuren?
Achter zijn gesloten deuren
kan alles maar ook niets gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten