Ik heb telkens weer de keus
iets te doen of iets te laten
en kan wenden steeds mijn neus
terug naar huis of naar de straten.
In het midden van mijn praten
kan ik stoppen naar believen,
pardonneren alle dieven
die hem smeerden met mijn platen.
Of ik kijk naar madelieven
die ik nooit heb kunnen haten,
kan mijn liefje gaan gerieven
voorbij vreugd in alle staten.
Als zij dat maar toe wou laten
maar mijn smeken wil niet baten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten