Als ik stil zit in mijn stoel
zie ik soms een heleboel
fantasieen en gedachten
en het lijkt alsof zij wachtten
om hun inhoud te verpachten,
hun geheimen te verklappen
aan mijn blik met ferme stappen
tot ik er eens mee wil kappen.
Dan zit ik hier zonder doel
terwijl ik de aarde voel
in de vorm van mijn stoel
en ik laat mij niet verlokken
door de beelden die als vlokken
warrelen totdat zij stokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten