Ik kan steeds van alles horen:
hymnes van gemengde koren
of de klokslag uit de toren.
Door het ratelen van boren
laat ik mij voortdurend storen.
Met mijn vingers in mijn oren
tracht ik dit lawaai te smoren.
Ook kan ik van alles zien:
vorm en kleuren bovendien.
Dat ik mij goed heb geschoren,
in mijn hand heb harten tien.
Al die zaken zijn te ijken
maar het kijken naar het kijken
kan ik niet met iets vergelijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten