's Ochtends stap ik uit mijn bed
en nog even is het net
of ik sta voor een tablet
zonder keus of dieptewet.
Ik haal mijn schaatsen uit het vet,
stop mijn oren in een pet
en ik rij de polders in,
in mijn zak een flesje gin.
Dit ben ik mij zo gewoon,
te verzinken in 't icoon
dat nu steeds meer diepte krijgt
als de wereld niet meer zwijgt
en bij gindse brievenbus
wacht een dame op een kus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten