Ik kijk telkens op mijn rug
en beoordeel mij dan vlug.
Maar dat maakt mij achterbaks
en in feite ook nog laks
want ik neem daarvoor wat tijd
die ik niet aan and'ren wijd.
Als ik mij volledig open
hoef ik niet meer terug te lopen
om te kijken wat ik doe
maar behoor de wereld toe
en, niet langer weggekropen,
valt de vraag weg naar het hoe
ik mijn strikken kan ontknopen,
word ik volgzaam als een koe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten