Als ik eenmaal investeer
eis ik daarvan ook de eer.
Als dat niet lukt doet dat zeer,
ongeacht hoe ik mij weer.
Ik wil altijd nog meer weten
en ik raak daarvan bezeten
maar soms ben ik dat vergeten
want dan is de tas versleten
waarin ik schriftenvol bewaarde
en die fladderen ter aarde.
Dan heb ik mijn handen vrij.
Geen gedachte is van mij.
Ik blijf achter als wat klei
of een lelieblanke kei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten