Eten is een vreemd gebeuren.
Een gerecht staat voor mijn neus
met zijn kleuren en zijn geuren
en het staatdaar zonder keus.
Daarop open ik mijn deuren
en verorber het onheus.
Dan heb ik het niet meer voor me
maar ikluister en ik hoor me
als het borrelt in mijn maag.
Nu heb ik genoeg vandaag.
Al het voedsel is nu heen
en werd met mijnichaam een.
Daardoorblijf ik op de been
en werp schaduw als een steen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten