Ik bedenk mij dat ik roer
in een ruimte zonder rand.
Zo beschrijf ik toer na toer
maar ik heb niet eens een hand.
Er is enkel een verlangen
maar geen haak om aan te hangen
een behoefte te bewegen
in een steekspel zonder degen.
Wat ik mis is vaste vorm.
Daarom word ik maar een worm,
kneed een buffel uit een storm
en neem een vulkaan als norm.
Het maakt niet uit wat ik vertrouw
als ik dit tafreel aanschouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten