De geest is als de hemel
en blijft zichzelf gelijk.
Soms is er veel gewemel
van wolken in dat rijk,
formaties en gefemel
waarnaar ik rustig kijk.
Die rust is van de hemel
want die verdraagt gezemel
en blijft steeds even groot,
diep rood of grauw als lood.
Geen wolk wordt ooit geweigerd
maar wil er eentje gaan
dan geeft hij haar ruim baan
of zij nu schuift of stijgert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten