Ik zoek wanhopig naar een grond.
Dit is, behalve ongezond,
ook totaal niet eerlijk
en ik vergis me deerlijk
als ik mij daarmee denk te redden:
ik word afhankelijk van bedden
en vervreemd me van het leven
waarin vreugde is verweven.
Beter is het los te laten
en te zwerven door de straten
meteen aantal vrije maten
dan onzekerheid te haten.
Dus laat ik mijzelf maar praten
en verheug me in de gaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten