Ik blik al vaak vooruit
op wat er gaat gebeuren
al is weliswaar het geluid
ervan nog nergens te bespeuren.
't Is niet dat ik op grenzen stuit
waardoor ik mis de kleuren
van wat zich later pas ontsluit,
want open staan de deuren.
Maar 't is de duur van dit moment,
die in't geheel geen grenzen kent,
waardoor er nooit iets anders is
dan kennen zonder hindernis
van toekomst en verleden
in een eeuwig heden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten