Ik ben wel eens bang voor iets.
Bij nader inzien is het niets
maar ik word door angst bevangen
en geef niet toe aan mijn verlangen.
Het brengt stagnatie en verdriet
als ik vind voldoening niet
daar ik mijn hartewens verliet
en ik verstom, vergeet mijn lied.
Behalve dat blijft er de angst
die voor dit lijden is het bangst
en mij voortdrijft over wegen
naar een oord, veraf gelegen,
waar geen heil op rust of zegen
en geen vrede wordt verkregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten