Als er alleen dit heden is,
ben ik nooit geboren
en de dood ook, hoe gewis,
zal mij nooit verstoren.
Daarom kan ik ze niet vinden,
hoe ik zoek: ze blijven zwinden.
Dit is zo zeker als de winden
en de schuwe sprong van hinden.
Toch is dit heden, kei voor kei,
elke keer opnieuw voorbij.
Ik kan het nooit eens laten rijpen
om het daarna vast te grijpen.
Het is omvattend en totaal
maar nog gladder dan een aal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten