Soms is er grote harmonie
maar dan ineens kakefonie
waarin ik slechts gerommel hoor
waar zojuist nog klonk een koor.
Toch weet ik af van beide,
zoals van wegenbouw en weide.
Dit lijkt erop te wijzen
dat inzicht kan verrijzen.
Dit weten nu, waarop ik vlas,
is als een bol, gemaakt van glas,
voordat er iets geboren was,
en waarin ik altijd pas,
ongeacht mijn stand of ras,
of dat ik schilder, schrijf of kras.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten