Wanneer ik ben vastgelopen
en op niets meer valt te hopen
staat geen and're uitweg open
dan mijn misstap te bekopen
en met mijn ballast weer te gaan
naar de bron van mijn bestaan.
Daar kan ik die laten staan,
hoef er niets aan vast te knopen,
en wat opspeelt kan ik nopen
naar zijn oorsprong terug te gaan.
Ik hoef alleen nog maar te wachten
om dan te spelen in het veld
waar de eerste bloemen lachten
en geen verhaal nog werd verteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten