Lang geleden, op een dag, ben ik hier komen wonen
en zwerf nu rond, van lijf naar lijf, gedurende aeonen.
Het heeft nu al zo lang geduurd dat ik niet beter weet
dan dat iets schuren moet waardoor ik licht vergeet
dat dit ooit werd bedacht. Nu denk ik dag en nacht
dat ik erdoor gegijzeld ben en dat ik op verlossing wacht.
Ik ben hieraan gewend geraakt en ben de gave kwijt
om nog te dansen zonder strijd in zorgeloze eeuwigheid.
Dit ik dat ik verzonnen heb, waarvan ik wil dat men het eert,
is een ideeënweefsel maar ik ben al lang verleerd
om te zoeken en ontdekken dat het niet is gefundeerd.
Herhaling en gewoonte staan borg dat dit mij deert.
Verleden evenwel is een produkt van het onvindbaar heden.
Als men die grondstof kent is alle leed geleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten