Ik zoek nog naar de diepste grond
en vraag mij af wat die nu is.
Wat ik tot nu toe ook maar vond,
er is altijd wel iets mee mis.
De wereld, oud, geducht en rond,
zal op een dag niet meer bestaan.
Waar vroeger nog een molen stond
kan morgen al een schouwburg staan.
Bestendiger lijkt de formule
van het tikken der pendule
maar zelfs die is niet te vinden
als tijd geheugen zal verslinden.
Het zekerste is nog dit "als"
dat door dit zijn rolt als een wals.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten