voor Angela Houdijk.
Deze wereld is vol pijn,
sluipend gif en scherp venijn.
Weerloos vee wordt dag en nacht
bruut en zinloos afgeslacht.
Op de akkers vallen bommen
die het niets kunnen verdommen
dat een bruiloft wordt gespleten
en het vlees uiteengereten.
Hemelen zijn dichtgesmeten
en genade is vergeten.
In de kerkers en de spleten
woeden pest en veten.
Zelfs als alles vredig is
komt de tijd dat ik je mis.
Dit is de gang van zaken
die verdriet doet smaken.
Of dit nu waken is of dromen,
is het uit mij niet voortgekomen?
Dan schrijf ik het op mijn blazoen.
Ik hoef het zelfs niet eens te doen
maar het feit al dat dit kan
maakt mij tot een vrije man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten