Na het feestje aan het water
is het nu wat later.
Ik blijf eenzaam achter
en de eenvoud wacht er.
Rustig zit ik in de bus
en die maakt een fraaie lus
tussen strakke flatgebouwen
met miljoenen schemerlampen,
onze versies van flambouwen,
weerloos tegen rampen.
Overal staan flessen wijn
waaraan ik mij vast wil klampen
maar de schijn wijkt voor de pijn
die illusies doet verdampen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten