Het leven is een slag van staal
waaraan ik vaak mij heb bezeerd
en de taal is als een sjaal
om het staketsel gedrapeerd
waarin een droevig schrijnen
dat maar niet wil verdwijnen,
goed gecamoufleerd,
stil kan stollen en verweert.
Maar als het lijf verstart
klopt daarin het duivenhart
als in een verse wond,
trillend en gezond.
Al is de hakbijl hard,
het oog blijft zacht en rond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten