Dezelfde lijn die holling is,
van binnenuit bekeken,
is als bolling hindernis
voor wie er in wil breken.
De holling en de bolling
maken elkander ongedaan
en zo is elke stolling
een onophoudelijk vergaan.
Zo breekbaar en zo helder
gaat alles naar de kelder:
een ruimte zonder randen
vol oog en open handen
en mateloos ontstellen
waaruit de vormen wellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten