Bestaan is als een draad
die door zichzelf heen gaat
en zo ontstaat er een tapijt
zonder randen, wijd en zijd.
Als je die draad kunt pakken
ontstaan er al snel wakken
in het hechte weefsel
en is er minder zeefsel.
Het zijn raakt los als breiwerk
en de eens zo trotse zerk
wordt tot ruïne van een kerk
en is niet langer sterk.
Gespeend van paal en perk
heeft het geen enkel merk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten