Er is een oude gelijkenis
dat alles als een spiegel is
waarin de wereld komt en gaat
maar alleen uit glas bestaat.
De spiegel zelf verandert niet
ongeacht wat je maar ziet
op het glanzend oppervlak,
grenzeloos en glad als lak.:
Maar wat nu als de spiegel breekt?
Is er dan nog een beeld dat spreekt?
Kennelijk toch wel:
de barst in het gewelf
is onderdeel van 't spel:
we zijn de spiegel zelf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten