O was ik maar materialist
die van geen leven wist.
Dan was alles dood,
niets dat er weerstand bood.
Geen hoop zou er meer zijn
noch iets maar ook te vrezen.
De mogelijkheid tot pijn
zou uitgesloten wezen.
Niets zou er zijn dat beeft
of dat ontvangt of geeft.
Is er niets te erven
dan valt er niets te derven
en wat geen leven heeft
kan nimmer sterven.
Dit is het summum bonum
maar vreemd genoeg
het laatste wat ik wil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten