Kijk hoe je levend bent
in elk fris moment.
Je stuur gaat heen en weer
in het druk verkeer.
Dit gaat snel voorbij,
behalve in de klei
van het geheugen.
Daar kunnen vleugen
veranderen in monumenten,
komen planeten voort uit krenten.
Bewegingen worden er lijnen
die zich in koorden twijnen
en wat er ook maar wil verdwijnen,
het kan daarin opnieuw verschijnen.
Het bindt de stroom bijeen
en wat vloeit wordt steen.
Wanneer het zou vervliegen
zou je niet langer liegen
omdat je dan niet kon vergelijken
met wat er valt te ijken.
Ineen stortten de rijken
en alle zorg zou wijken.
Is dit iets om na te streven?
En kan je 't wel beleven?
Misschien is't daar de hele tijd,
met niemand erin ingewijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten