Het is een mooie morgen,
stil zit ik en tevreê.
Er zijn geen grote zorgen,
't valt allemaal wel mee.
Ik heb tijd om te beseffen
dat het feit dat ik hier kwam
nergens is aan te treffen.
Het is enkel een vlam
die oplicht in 't geheugen
dat hulp'loos als een lam
waarheid draagt en leugen.
Dat ik op de wereld ben gekomen,
waarin verschilt dat van een dromen
dat zich op dit moment voltrekt,
diep en wijds en uitgestrekt?
Alleen: dit eeuwige moment
blijft mij onbekend.
Ik grijp voortdurend mis
omdat het te onmiddellijk is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten