Op een bankje in de zon
kijk ik naar beneden.
Ik zie daar tal van bezigheden
maar helemaal geen horizon.
Het zijn mieren die zich haasten
over eindeloze stenen.
Onverschillig voor hun naasten
spoeden zij zich henen
en verdwijnen onder 't mos.
Ik ben hierbij als een kolos
of godheid aan 't stoelen
boven dit druk krioelen,
en kijk neer in het verleden.
Onkenbaar blijft het heden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten