Het ikgevoel, het is een bitt're pil
waaraan ik me nog steeds vertil
mijn krachten nutteloos verspil
en daarom zit ik liever stil.
Ik kan mij dan bezinnen:
waar zal ik beginnen,
hoe kan ik de mijn ontginnen,
van buiten of van binnen?
Wellicht is't uitgangspunt al fout
door bij voorbaat aan te nemen
dat ik verdwaald ben in een woud:
dit is een vrucht'loos temen.
Wellicht is er geen binnen,
dan is er ook geen buiten.
Alleen een woud van goud
waarin de vogels fluiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten