Ik word naar je toe gedreven
dus ga ik naar jou op pad.
Jou te zien, al is 't maar even,
lijkt me daarom al heel wat.
Maar al kom ik in jouw straat
sta jij daar toevallig buiten.
Snel verberg ik mijn gelaat
en wil liefst mijn ogen sluiten.
Want de angst slaat mij om 't hart
en ik raak geheel verward,
wil mij uit de voeten maken
om mij niet te laten raken
door paniek, oneindig groot,
waarvoor ik vrees als voor de dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten