Elke dag word ik weer ouder
maar kijk meer over mijn schouder
dan ik vroeger placht te doen,
op een plein of in 't plantsoen,
want een jeugdig vrouwenbeen
windt mij meer op dan voorheen.
Dit had niemand toch verwacht,
dit verlate eerbetoon,
maar zo prijs ik nog de pracht
van veel deernen, wonderschoon.
Ofschoon zo te zijn geëerd
worden zij dan zedig
en zijn daardoor omgekeerd
met mijn wensen evenredig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten