Ik loop telkens heen en weer
en vergis me elke keer.
Elders lijkt het gras steeds groener.
Met een stoomboot of een schoener
vaar ik er dan snel op af.
Wat ik vind is niets dan kaf
in plaats van het volle koren
dat ik enkel ken van horen.
Zo trek ik van vak naar vak
maar 't genoegen blijft maar vlak.
Ga ik ooit de diepte in?
Daarin is er geen begin
of een einde ooit te vinden
die het zicht daarin verblinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten