Wanneer ik ben vastgelopen,
niets meer heb om op te hopen,
geen bezit om te verkopen,
staat geen uitweg mij meer open.
Grauwe angst heeft mij bekropen
en mijn goodwill is verlopen.
Reeds is men mijn huis aan 't slopen
met een vaart van honderd knopen.
Nog meer leed heb ik te duchten
zonder kansen om te vluchten.
Maar ik zie iets over 't hoofd
wat mij van geluk berooft
en dat elke wond kan helen:
dat ik zeg: "Wat kan 't me schelen?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten