Opdat ik mij niet beschave
in een eindeloze tijd
kies ik voor de overgave,
dit moment en zonder strijd.
Maar de vraag blijft nog wel staan,
onbeantwoord: "waar dan aan?"
Aan een hoogverheven wezen,
niet te vinden, onbewezen,
of een dogma, uitgelezen,
of een arts die kan genezen?
Aan mijn neus die ik moet snuiten?
Ik kan dit maar niet besluiten.
Mij lokt dikwijls nog het meest:
aan mijn borrelende geest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten