Soms ben ik berooid en blut
als mijn beurs is uitgeput.
Dan zit er niet anders op
dan dat ik met tobben stop
en mij neerleg bij mijn strop.
Dus haal ik mijn schouders op,
denk: "wat kan het mij ook schelen,
als ik, evenals zovelen,
moet vertoeven in het slop
waarin ik hun lot moet delen?"
En ik voel de zon, voor nop,
ogen, huid en handen strelen.
Fantasie is er volop
en ik kan nog altijd spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten