Wie gesetteld is kan open,
zonder daarvoor veel te doen,
wachten tot ik zal gaan lopen
op de veters van mijn schoen.
Zij wil vast niet dat ik struikel
maar als ik naar voren duikel
val ik zelf al door de mand,
niet door toedoen van haar hand.
Dan is haar affectie karig.
Hooguit lacht zij wat meewarig
en zij voegt zich bij haar soort
die van mij nooit heeft gehoord.
Al mijn streven blijkt voorbarig
want ik heb mijzelf ontspoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten