Wat gebeurde is voorbij
en behoort tot het verleden.
Zoals pudding in gelei
is het al omlaag gegleden.
Wat er is is steeds het heden,
ongeboren, heel en fris,
zonder tijd om te besteden,
zonder grens of hindernis.
Toch voel ik mij niet echt puik
want de pudding in mijn buik
wordt geleidelijk een fuik
waarin nu een zwaardvis spartelt
met zijn slagtand scherp gekarteld,
ondernemend duik op duik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten